E. F. L. Haastert
Hiel E. F. L. Haastert äbinom Volapükan Nedänik (in Rotterdam), bal redakanas gaseda: „Nuns blefik se Volapükavol“ jü yel 1910. Ägetom diplomi tidana Volapüka ün XXXX, e poso ävedom tidal („löpitidel“) Volapüka.
Äbinom tidan Deutänapüka in ‚Rotterdam’ e „cifel” Volapükamufa in Nedän.[1]
Lautots[redakön • redakön fonäti]
- 1884. Beknopte handleiding ter beoefening van Volapük. Rotterdam: P. M. Bazendijk.
Literat[redakön • redakön fonäti]
- Haupenthal, Reinhard. 1982. Volapük-Bibliographie. Hildesheim, Zürich, New York: Georg Olms Verlag. (Päpüböl kobü dabükot nulik ela Volapük die Weltsprache ela Schleyer.)
- Kniele, Rupert. 1889. Das erste Jahrzehnt der Weltsprache Volapük. Verlag von A. Schoy, Buchhandlung, Ueberlingen a. B. (Dönu päpübon ün 1984 fa Reinhard Haupenthal, Saarbrücken: Editions Iltis.) (Vödem rigädik, ma dabükot balid).
- Spielmann, Sigmund. 1887. Volapük-Almanach für 1888, verfasst von Sigmund Spielmann. I. Jahrgang. Lekaled volapüka plo yel balmil jöltum jölsejöl, pelautöl fa Spielmann Sigmund. Yelüp balid. Leipzig: Mayer. (Vödem rigädik.)
- 1888. Lijst der Tidels en Löpitidels Vpa in Nederland. Volapükel Nedänik, nüm: 3 (tiädü Volapükan Nedänik), pad: 5. (Vödem rigädik.)
Noet[redakön • redakön fonäti]
- ↑ H. A. S. Schrijnemakers, 1892. Theoretisch-practisch leerboek der wereldtaal voor het onderwijs en tot zelfoefening. Schiedam (Nederland): Roelants.
